Toen ze Angela voor het eerst bezochten, was het echtpaar diep geschokt door de armoede waarin zij leefde. Haar huis leek op een verlaten hut: vervallen muren, geen moderne voorzieningen, vloeren van beton en aarde. Eén raam liet heel weinig licht binnen, waardoor het huis donker was.
Aniela leefde dankzij een bescheiden sociale bijstand, die haar voorzag in voedsel en basisbehoeften.
Het stel besefte al snel dat het niet voldoende zou zijn om alleen een paar spullen mee te nemen. Dus besloten ze actie te ondernemen.
Toen oma thuiskwam, kon ze haar ogen niet geloven. De transformatie was zo spectaculair dat ze haar vreugdetranen niet kon bedwingen. Voor haar was het een waar wonder.
Het echtpaar Kopeć liet zien dat vriendelijkheid en eenheid wonderen kunnen verrichten.
Zonder de hulp van de vele vrijwilligers was dit verhaal misschien anders gelopen.
