UPS-chauffeur Ryan Arens was net voor Kerstmis pakketten aan het afleveren. De UPS-chauffeur deed zijn uiterste best en stopte zijn leveringen om een hond te redden die verdronk in ijskoud water. Plotseling hoorde hij een hond jammeren. Nee, ze kreunde niet alleen, ze schreeuwde en huilde als een gek.
Nadat hij het pakketje had afgeleverd, besloot hij zijn route te veranderen en richting de stem te gaan. Hij moest rond een grote vijver lopen. Daar, aan de andere kant, zag hij het ongelukkige dier. De hond zat vast in een ijsval. Een oudere man voer in een boot in de buurt. De UPS-chauffeur deed zijn uiterste best en stopte zijn leveringen om een hond te redden die verdronk in ijskoud water. Arens wist meteen wat hem te doen stond. “Ik trok mijn kleren uit en vroeg deze man de boot te verlaten.
Vervolgens sleepte ik de boot over het ijs en gebruikte hem om mijn gewicht te verdelen. Ik had het nodig om te komen waar het ijs dun was. Al snel duwde hij de boot naar het punt waar het ijs dun werd. Toen moest hij uit de boot stappen, kruipen en dan in het koude water glijden. Arens zei dat hij merkte dat de hond ‘onder het ijs begon te duiken’.
De UPS-chauffeur deed er alles aan om zijn leveringen te stoppen om een hond te redden die verdronk in ijskoud water. De postbode wist de hond bij de halsband te pakken. Ze verzette zich niet. Toen probeerde hij haar naar een plek te trekken waar het ijs dikker was. Maar alles bleek niet zo eenvoudig te zijn. Het ijs is gebroken en ze kunnen verdrinken. De hond besefte echter dat de man haar aan het redden was en probeerde ook weg te kruipen. Zo slaagden ze er samen in om eerst over dun ijs en vervolgens over dikker ijs naar de kust te glijden, waar de eigenaar van de hond de man een deken gaf zodat hij niet verkouden zou worden. Dieren zijn mijn zwakte. Daarom zal ik mij dit specifieke incident in mijn 14-jarige carrière bij UPS voor altijd herinneren”, aldus Arens. Maar dat is niet alles. Omdat alles zo snel gebeurde, hadden de eigenaar van de hond en Arens niet eens de tijd om telefoons uit te wisselen.
Maar laatst moest de postbode het pakketje opnieuw bezorgen. En stel je voor dat de ontvanger de eigenaar is van de geredde hond. Bovendien zat de zeer gelukkige vrouw genaamd Sadie in de auto toen hij het pakketje afleverde. En toen ze hem zag, begon ze haar vreugde zo heftig te uiten, alsof ze gek werd. Ze moet zich hebben herinnerd dat ik haar had gered. En daardoor kreeg ik natuurlijk een warm gevoel in mijn ziel.”
