Henry Winkler, die bekend werd door zijn Happy Days-personage Fonzie, groeide niet op in de glitterwereld die doorgaans met supersterren wordt geassocieerd. Winkler werd geboren in een familie van immigranten die uit nazi-Duitsland waren gevlucht en had last van een onbehandeld leesprobleem.
Zijn ouders noemden hem ‘dom’ en noemden hem zelfs een ‘Dummo Hund’, of domme hond, zonder te beseffen dat hij dyslexie had. Collega’s en leraren deden hetzelfde, wat resulteerde in een uitdagende opvoeding die zijn zelfbeeld beïnvloedde.
Ondanks deze obstakels bleef Winkler zijn doelen nastreven. Nadat hij zich had aangemeld bij 28 universiteiten, werd hij toegelaten tot twee van hen en kreeg hij uiteindelijk een toelatingsbrief van de gerespecteerde Yale School of Drama. Zijn carrière werd aangewakkerd door een geïmproviseerde Shakespeare-toespraak waarin hij zijn talent liet zien.
Zelfs terwijl hij het geweldig vond om de innemende Fonzie op het scherm te spelen, had Winkler last van dyslexie, wat zijn coördinatie en leesvermogen beïnvloedde. Hij wees de hoofdrol in Grease af, ook al zou hij daardoor in een hokje zijn gestopt.
Toen Winklers stiefzoon Jed op 31-jarige leeftijd een dyslexietest deed, veranderde zijn standpunt. Winkler gaf toe dat dyslexie een hindernis was die zijn leven op subtiele wijze had beïnvloed nadat hij zich realiseerde dat ze hier samen in zaten. Hij overwon het auditieproces door de scripts uit zijn hoofd te leren en gebruikte vervolgens komedie om zijn tekortkomingen te verdoezelen, door te zeggen dat hij de “essentie van het personage” naar voren bracht.
Na Joyful Days experimenteerde Winkler met veel acteerrollen en hielp hij bij de ontwikkeling van de MacGyver-televisieserie. Zijn talent en vastberadenheid overwonnen moeilijke tijden, wat bewijst dat het overwinnen van persoonlijke obstakels kan leiden tot opmerkelijke prestaties.
Henry Winklers transformatie van een gehate figuur naar iemand die “dom” werd genoemd, laat zien hoe talent en doorzettingsvermogen tot succes kunnen leiden. Zijn verhaal is motiverend en benadrukt hoe veerkracht en toewijding obstakels in iemands eigen leven kunnen overwinnen.
