In januari 2015 was het buiten koud, dus maakten Bret Winingar en zijn zoon Zach een motorrit door het platteland van Arkansas. Ze zagen onverwachts een dierenkooi aan de kant van de weg, verscholen achter wat struiken.
Ze stopten hun fietsen en gingen nog eens goed kijken omdat ze dat wilden.Bret en Zach zagen dat de bovenkant van de drager volledig was weggevreten. Het leek alsof alles wat erin zat wanhopig probeerde eruit te komen. Ze waren niet klaar voor wat ze gingen vinden. Bret Winingar en zijn zoon fietsten op een mooie januaridag over de weg. De vader en zoon reden door een landelijk gebied ten oosten van Little Rock, Arkansas. Onderweg zagen ze een krat in de struiken liggen. Ze kregen te horen dat ze van hun fiets moesten stappen en in de doos moesten kijken. Wat ze daarbinnen ontdekten was zowel verschrikkelijk als schokkend. Bret en Zach zagen dat de bovenkant van de drager volledig was weggevreten. Het leek alsof alles wat erin zat wanhopig probeerde eruit te komen. Toen ze de doos openden, strompelde er een grote zwarte hond, vel over botten, naar buiten. Ze verspreidden de uitwerpselen van de hond over de hele kooi, en ze rook “zo sterk naar de dood dat we het niet konden verdragen om met de wind mee te zitten, haar witte poten waren bruin gekleurd door haar eigen uitwerpselen.” Deze arme hond was daar al heel lang. Omdat ze vastzat in de plastic doos, had ze snijwonden en schrammen over haar hele lichaam. Ze moesten de hond achterlaten omdat ze aan het fietsen waren en moesten snel de vrachtwagen van Zach en wat eten halen. Ze hoopten dat ze bij terugkomst nog op de grond zou liggen. Ze stond daar nog steeds te wachten.
Bret schreef op zijn blog: “Ik wist zeker dat het te laat was. “Maar toen hoorde ik een bijna onhoorbaar gegrom en dacht: ‘Als je genoeg kracht hebt om te grommen, heb je genoeg kracht om te leven’, en we laadden haar op de achterbank van de vrachtwagen van Zach en gingen naar huis. » Hun dankbare hond heette ‘Charlie Bravo’, naar de Honda CB-motorfietsen waarop ze die verschrikkelijke dag reden. Bret en zijn familie brachten Charlie naar de dierenarts nadat ze hem een hoognodig bad hadden gegeven. Zijn nagels waren zo lang dat ze in zijn poten reikten. Ze kon nauwelijks lopen omdat het zoveel pijn deed. Toen Charlie werd gevonden, dachten de artsen dat ze ongeveer 8 maanden oud was. Bret wilde Charlie niet accepteren omdat hij al meerdere honden had. Maar toen Charlie beter werd en haar geweldige persoonlijkheid zich openbaarde, werden Bret en zijn familie verliefd op haar en konden ze het niet verdragen haar achter te laten. “Door de grenzen te verleggen, heeft het verhaal van Charlie’s kredietvereniging in meer dan één opzicht een blijvende stempel gedrukt”, vertelt Bret. “Charlie werd achtergelaten in haar kooi, huid en botten, toen we haar vonden. Voor ons is deze kooi een analogie voor iedereen die in een zelfopgelegde gevangenis leeft. “Het kan een doodlopende baan zijn, een gewelddadige relatie, een verslaving aan chemicaliën of alcohol, of het meest beperkende geval van allemaal: angst voor het onbekende. Charlie ziet er vandaag lief, gelukkig en knap uit. Met een beetje hulp kunnen wij dat ook, vertelt ze.
De familie Winingar ontving talloze donaties om Charlie’s ziekenhuisrekeningen te helpen betalen nadat zijn verhaal op Facebook was gedeeld.
Vanwege het grote aantal ontvangen geschenken schonk de familie het extra geld aan dierenasielen in de omgeving.
Charlie zal nooit meer alleen gelaten worden of vergeten worden.
DEEL Charlie’s ongelooflijke reis met je vrienden en familie!
