Veel van ons die daklozen zien, denken er niet echt over na. Wij zien ze zo vaak dat hun moeilijkheden ons misschien zelfs onverschillig laten.
Soms willen we iemand die het nodig heeft, iets geven. Sommige mensen doen dit regelmatig, anderen alleen af en toe, als ze er zin in hebben.
Voor de vrouw in dit verhaal werd een simpele daad van medeleven iets wat ze zich nooit had kunnen voorstellen. Ze was bij Dunkin’ Donuts en zag een dakloze man langs de kant van de weg munten oprapen. Hij ging de winkel binnen en begon zijn geld te tellen, waarop zij met hem begon te praten.
Ook al had hij maar een dollar aan muntjes, hij ergerde zich eraan dat ze probeerde een gesprek met hem aan te knopen. Ze besloot dat het het beste was om hem een kop koffie en een bagel te kopen en hem te vragen om met haar te komen zitten en te praten. Hij stemde toe.
Het duurde niet lang voordat er een uur voorbij was en de twee de hele tijd aan het praten waren. Ze moest terug naar de les en hij wilde haar een briefje geven. Toen ze de brief las, veranderde het haar leven.
Helaas gebeurt dit maar al te vaak, maar zelden komt het zover. Als we iemand zien die het minder heeft, begrijpen we soms niet waarom hij of zij geen baan zoekt of niet probeert een beter leven op te bouwen. Maar wat er zich achter de schermen afspeelt, weten we eigenlijk nooit. Carrie Fisher, het meisje in het verhaal, nam een pauze van haar lessen toen ze de man opmerkte en besloot iets voor hem te doen. Toen hij haar de brief gaf, deelde ze deze online, omdat ze wist dat het zijn leven had veranderd. De brief veranderde ook haar leven.
In het briefje bedankte hij haar voor haar geweldige persoonlijkheid en maakte hij duidelijk dat hij die dag zelfmoord had willen plegen, maar dat haar vriendelijkheid hem van gedachten had doen veranderen. Wij danken haar voor wat ze heeft gedaan en voor het online delen hiervan, zodat wij er allemaal van kunnen profiteren.
