Voor onze bruiloft gaf de oma van mijn toekomstige man me een flesje groene vloeistof en zei dat ik het moest opdrinken vóór onze huwelijksnacht, maar na de bruiloft gebeurde er iets vreemds met me 
Voor onze bruiloft gaf de oma van mijn toekomstige man me een flesje groene vloeistof en zei dat ik het moest opdrinken vóór onze huwelijksnacht, maar na de bruiloft gebeurde er iets vreemds met me
Voor onze bruiloft gaf de oma van mijn toekomstige man me een klein flesje groene vloeistof en zei met een vreemde uitdrukking:
«Drink dit vóór je huwelijksnacht. Als je het niet drinkt, zul je nooit meer een gelukkige dag in je leven hebben.»
Ik was in de war, niet zeker of ze een grapje maakte of serieus was. De bruidegom lachte, omhelsde de oma en zei dat ze de bruid niet bang moest maken met haar «oude gebruiken».
Maar er was iets in de ogen van de oude vrouw dat me achtervolgde — als een waarschuwing.
De bruiloft verliep perfect, ik was gelukkig en dacht pas aan die fles toen ik alleen in de slaapkamer was. Op het nachtkastje, naast het boeket, stond diezelfde fles. De deksel stond op een kier en er glinsterde, alsof hij leefde, een dikke groene vloeistof in. Reclaiming Your Life
Ik werd nieuwsgierig. Ik herinnerde me de woorden van mijn oma en besloot dat het misschien gewoon een symbool was – zoals champagne voor geluk.
Ik opende de fles en nam voorzichtig een paar druppels. De vloeistof was koud, bijna ijskoud, met een bittere en metaalachtige smaak.
Na een tijdje gebeurde er iets vreemds met me 
En pas toen besefte ik wat er precies in die fles zat, en ik was volkomen geschokt. Lees verder in de eerste reactie 
Voor de bruiloft gaf de oma van mijn toekomstige man me een flesje groene vloeistof en zei dat ik het moest opdrinken vóór onze huwelijksnacht, maar na de bruiloft gebeurde er iets vreemds met me.
Een minuut later leek mijn lichaam te verstenen. Ik voelde alles – de lakens onder mijn huid, de koude lucht, zelfs mijn hartslag – maar ik kon me niet bewegen. Ik was bang, ik wilde mijn man roepen, maar ik kon het niet – mijn tong voelde verdoofd.
Ik wilde schreeuwen, maar mijn stem was weg, alsof onzichtbare vingers mijn keel dichtknepen. Flitsen flitsten voor mijn ogen, en toen stortte alles in duisternis.
Ik weet niet meer hoe de nacht voorbijging. Ik weet niet meer dat ik mijn ogen sloot. Pas ‘s ochtends, toen het zonlicht de kamer binnenstroomde, kon ik mijn vingers bewegen en met moeite uit bed komen.
Ik ging naar mijn grootmoeder en vroeg haar waarom ze me dit drankje had gegeven. Ze antwoordde kalm, alsof ze het over iets heel gewoons had:
Voor de bruiloft gaf de grootmoeder van mijn toekomstige echtgenoot me een flesje groene vloeistof en zei dat ik het moest opdrinken vóór onze huwelijksnacht, maar na de bruiloft gebeurde er iets vreemds met me.
«We hebben een traditie in onze familie. Om een soepele huwelijksnacht te garanderen, moet de bruid deze kruidenthee drinken. Het schakelt het lichaam tijdelijk uit, waardoor je niets meer voelt. Dit is belangrijk.»
Haar woorden troffen me als een ijskoude klap. Ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik werd echt bang, want nu begreep ik dat deze familie leefde volgens vreemde, eeuwenoude en mogelijk gevaarlijke wetten.
En ik… moest er deel van uitmaken.
