Er zijn verhalen die je niet onverschillig laten… We nodigen je uit om nog een verhaal te lezen dat je zal raken. Mary, een oudere vrouw, heeft moeite om de trappen van de bus te beklimmen omdat haar kwetsbare lichaam het haar moeilijk maakt.
Toen ze het meest hulp nodig had, voelde ze een sterke hand haar elleboog vastgrijpen en haar steun geven. Maar toen ze zich omdraaide om hem haar dankbaarheid te tonen, veranderde zijn glimlach al snel in verlegenheid. De hand was van Timothy, een lange, magere man die er dakloos en onverzorgd uitzag. Instinctief trok Mary haar arm terug en zei stijfjes: ‘Dank je. Timothy glimlachte alleen maar droevig.
Hij was gewend aan afwijzing, maar dat veranderde niets aan wie hij was. Terwijl hij zag hoe Mary twee zitplaatsen in de bus innam, dacht hij aan zijn eigen moeder, die zich ook zou hebben geschaamd om hem zo te zien. Timothy liep naar de achterkant van de bus en ging alleen zitten. Timothy leunde achterover en sloot zijn ogen en dacht aan zijn dochter Daisy. Hij bleef maar denken aan hoe ze bij hem bleef, zelfs nadat zijn leven uiteenviel. Twee jaar eerder had zijn vrouw Valéry ontdekt dat ze kanker in stadium vier had. Ondanks dat ze al haar geld aan behandelingen had uitgegeven, stierf Valery, wat Timothy verwoestte.
Na de dood van Valéry stortte de wereld van Timothée in. Hij verloor zijn baan vanwege zijn frequente afwezigheid om voor haar te zorgen en moest hun huis verkopen om de schuld af te betalen. Hij en Daisy verhuisden naar een vervallen eenkamerappartement in een vervallen gebouw. Kort daarna haalde de jeugdbescherming Daisy weg omdat zij de levensomstandigheden onvoldoende vonden. Nu hij dakloos was, was de enige troost van Timothy een buskaartje om zijn dochter thuis te bezoeken. Timothy werd uit zijn gedachten gehaald door de luide, spottende stem van een tiener. “Kijk hier, chauffeur!”
Deze dame zou voor TWEE kaartjes moeten betalen,’ stamelde de jongen, zichtbaar dronken, terwijl hij met zijn vinger naar Mary wees. Haar vriendin deed mee en maakte haar belachelijk omdat ze twee stoelen in beslag nam. Mary hield trillend haar handtas vast terwijl de andere passagiers wegkeken en weigerden haar te helpen. De eerste tiener sloeg Mary in de borst en vroeg haar op te staan van haar stoel. Ondanks de angst hief Mary haar kin op en zei kalm: ‘Jongeman, er zijn nog veel meer lege stoelen. Maar de tweede tiener was niet tevreden. Hij kwam dichterbij, zijn adem rook naar alcohol, en hij stond erop dat Mary haar stoel zou opgeven.
