De tienjarige Nico liep van school naar huis. Het was al fris, maar hij besloot een wandeling langs de rivier te maken. Daar groeiden vaak prachtige voorjaarsbloemen, die hij graag voor zijn moeder meebracht. Opeens zag hij een oude vrouw op een rots zitten, vlak bij het water. Ze zag er moe en een beetje verloren uit.
— Goedemorgen, is alles oké? — vroeg Nico voorzichtig.
— Oei, ik denk dat ik een beetje verdwaald ben. Ik wilde naar het dorp lopen, maar ik denk dat ik de verkeerde afslag heb genomen. Ik ging zitten om uit te rusten, en nu weet ik niet waar ik heen moet, antwoordde de vrouw verdrietig.
Nico aarzelde geen moment. Hij wist dat er niemand in de buurt was, behalve zijn moeder Anna, die altijd anderen hielp. Hij rende snel naar huis, vertelde alles en samen kwamen ze terug met een warme sjaal, een thermoskan thee en een kinderwagen. De naam van de vrouw was Elsa. Anna stelde voor dat ze even bij hen thuis zou uitrusten. Elsa stemde schoorvoetend toe. Na een warme maaltijd en een gesprek gaf Elsa toe dat ze naar haar jongste zoon ging, maar ze had een beetje ruzie gekregen met haar schoondochter. Die had haar gewoon onderweg achtergelaten “wachtend op de bus”, zonder haar te vertellen waar ze vervolgens heen moest. Elza zelf wilde niemand de schuld geven, ze zei alleen dat “ze elkaar waarschijnlijk niet begrepen”. Anna luisterde met medeleven naar haar en Nico bleef de kamer in kijken en hulp aanbieden. Na een paar dagen voelde Elsa zich beter. Het bleek dat ze een lerares was en Nico graag wilde helpen met leren.
Toen er een feest was op school, nodigde Anna Elsa uit om met hen mee te gaan. Er verscheen een onverwachte gast op het feest: een man genaamd Mark, die namens het lokale bestuur was gekomen. Toen Elsa naar buiten kwam om de kinderen te feliciteren, verstijfde hij plotseling: hij herkende haar als zijn moeder.
– Mama?! Ik heb je twee dagen gezocht! — hij huilde en omhelsde haar.
Blijkbaar dacht hij dat ze het dorp al had bereikt en veilig was. Toen hij besefte dat er iets mis was, begon hij meteen te zoeken. De vrouw van haar broer, die Elza bij de bushalte afzette, zei dat de vrouw het huis zonder enige uitleg verliet.
Later bedankte Mark Anna en Nico voor hun hulp. Hij kwam naar hen toe met een boeket, een fruitmand en zelfs een cadeau voor Nico: een nieuwe fiets.
“Wij zijn u zeer dankbaar”, zei hij.
Vanaf dat moment bezocht hij hen vaak. En na een paar maanden veranderde zijn relatie met Anna in iets meer. Ze trouwden en het jaar daarop kreeg Nico een jongere broer.
