Ik had altijd het gevoel dat ik niet bij mijn familie paste. Mijn moeder, Elena, hield duidelijk meer van mijn oudere zussen, Marina en Sofia. Zij kregen steeds meer aandacht, cadeaus en steun en ik had het gevoel dat ik werd overgeslagen. Ik probeerde een goede dochter te zijn: ik luisterde, hielp in het huishouden en deed alles om haar glimlach en goedkeuring te verdienen. Maar ik had het gevoel dat ze mij niet nodig had. Op mijn achttiende verjaardag zei mijn moeder een paar heel pijnlijke woorden:
— Je woont hier niet meer. Het appartement is van je zussen. Ga wonen waar je wilt. Ik was geschokt en kapot. Dit huis was alles wat ik had, en ik wist niet waar ik heen moest.
Ik probeerde met mijn moeder te praten en haar uit te leggen dat het niet eerlijk was. Marina en Sofia leefden immers al lange tijd apart, studeerden en kregen hulp van hun moeder. Maar ik ben altijd ‘anders’ geweest – als een buitenaards wezen. De enige persoon die altijd goed voor mij was, was mijn grootvader, de vader van mijn moeder. Hij steunde mij altijd en gaf mij warmte als het huis koud was. Ik weet nog dat ik elke zomer naar zijn huis op het platteland ging, hielp in de tuin en leerde hoe hij brood en taarten moest bakken. Daar voelde ik mij nodig en geliefd. Toen mijn grootvader stierf, werd alles erger. Mijn moeder besteedde steeds minder aandacht aan mij en mijn zussen plaagden mij vaak door mij hun oude spullen te geven en al het lekkere eten op te eten. Ik was erg eenzaam. Ik groeide op met het gevoel dat niemand van mij hield, hoe hard ik het ook probeerde.
Toen ik uit mijn huis werd gezet, vond ik een baan als ziekenverzorger in een ziekenhuis. Het was zwaar, maar mijn collega’s behandelden mij met respect. Ik raakte langzaam gewend aan mijn nieuwe leven, werkte, verzorgde patiënten en probeerde niet aan de pijn van het verleden te denken. Op een dag merkte mijn vriend Michał mijn verdriet op en steunde mij. Hij geloofde in mij en dankzij hem had ik het gevoel dat ik niet alleen was. Later verscheen Tomasz in mijn leven, een goede man die mij hielp een appartement en een baan te vinden. Na verloop van tijd werd mij een opleiding tot chirurg aangeboden. Dit was mijn kans om mijn lot te veranderen. Michał en ik gingen samenwonen en al snel raakte ik zwanger. Al die jaren heeft Tomasz mij en Michał geholpen, hij was onze steun en toeverlaat. Hij was als de vader die ik nooit gekend heb.
Op een dag zag ik bij Tomasz thuis een oude foto van mijn grootvader… met Tomasz. Het bleek dat Tomasz de broer van mijn grootvader was en dat hij in het geheim voor mij zorgde. Het meest verrassende was dat de vrouw die ik mijn hele leven als mijn moeder had gekend, niet mijn biologische moeder was. Mijn echte moeder is haar zus, op wie ze altijd jaloers was. Dat verklaarde alles: waarom ik niet geliefd was en waarom ik me altijd als een buitenaards wezen voelde. Nu heb ik een huis, een liefhebbende man, kinderen en een beroep. Voor het eerst in mijn leven heb ik het gevoel dat ik een gezin heb en gelukkig kan zijn.
