Ja, mijn man en ik zijn bijna 20 jaar samen en hebben twee kinderen grootgebracht. Wij hadden plannen voor de toekomst gemaakt en geloofden dat ons alleen geluk en stabiliteit te wachten stonden. Maar op een dag veranderde ons leven. Mijn man had mij bedrogen met mijn beste vriendin. Dat was een onverwachte en pijnlijke klap voor mij. Na de scheiding had ik geen financiële ondersteuning meer. Mijn zoon studeerde aan de universiteit, mijn dochter begon net met school en ik moest naar het buitenland om mezelf en mijn kinderen te onderhouden. In een nieuw land, met een onbekende taal en een compleet nieuwe baan, begon ik helemaal opnieuw. Het was niet gemakkelijk, maar ik wist dat ik het moest doen voor het welzijn van mijn kinderen.
Ik heb een baan gevonden als geriatrisch verpleegkundige. Elke maand stuurde ik geld naar mijn kinderen in de hoop dat het hen zou helpen de moeilijkheden te overwinnen. Na een paar jaar begonnen mijn inspanningen vruchten af te werpen: mijn zoon kon zijn eigen huis bouwen en ik hielp mijn dochter en haar man met het verbeteren van hun appartement en het uitvoeren van de nodige renovaties. Ik werkte zonder vrije dagen en vergat soms mijn eigen behoeften. Ik spaarde al het geld dat ik verdiende voor de toekomst, zodat mijn kinderen zelfstandig en onafhankelijk konden zijn. Maar op een dag besefte ik dat het tijd werd om ook aan mezelf te denken. En toen kwam hij in mijn leven – een man die ik op internet had ontmoet. Hij stelde voor dat ik bij hem introk, mijn appartement verhuurde en een nieuw leven begon, vrij van voortdurend werk.
Ik besloot dat het tijd was om deze stap te zetten en naar huis terug te keren. Toen ik bij mijn dochter op bezoek ging bij mijn kleinzoon, was ik verbaasd over het gedrag van mijn schoonzoon: hij was thuis, ook al was het een werkdag. Dat maakte mij bezorgd, dus besloot ik er meer over te weten te komen.
“Waarom ben je niet op je werk? “Vandaag is het woensdag!” vroeg ik.
“Ik werk niet,” antwoordde hij.
“Sinds wanneer? “Waarom heb je het me niet verteld?” vroeg ik verbaasd. “Ik ben twee jaar geleden ontslagen.” Toen besefte ik dat mijn dochter en schoonzoon al die tijd van mijn geld hadden geleefd. Deze ontdekking maakte mij verdrietig, dus ging ik mijn zoon opzoeken. Hij steunde mij en zei dat mijn dochter en schoonzoon gewend waren geraakt aan het betalen van geld van anderen, zonder dat ze zelf financieel onafhankelijk wilden worden.Ik besefte dat ik mijn volwassen kinderen niet langer kon helpen. Zij deden geen enkele moeite om hun problemen zelf op te lossen. Ik besloot om voor mezelf te leven en niet langer voor anderen te werken. Toen mijn dochter hoorde van mijn besluit, verbrak ze het contact met mij. Mijn zoon hoopt nog steeds dat ik van gedachten verander. Maar misschien is het tijd om voor mezelf te leven?
