Een week geleden vierde mijn buurvrouw haar 90e verjaardag. We waren geen hele goede vrienden, maar we kenden elkaar goed. Vaak bleef ik even staan om een paar woorden te wisselen, en soms praatten we gewoon over het leven. Ze maakte altijd indruk op mij met haar intelligentie, goede manieren en interessante verhalen. Tijdens een van deze gesprekken kwam ik erachter dat haar verjaardag eraan kwam.
Ze woonde alleen: haar man was jaren geleden overleden en haar kinderen waren naar verschillende steden verhuisd. Toen ze haar verjaardag noemde, werd het duidelijk dat er geen groot feest zou plaatsvinden. Toch besloot ik haar te feliciteren. Ik dacht dat ik haar een klein taartje zou geven en haar zo een beetje op zou vrolijken. Ik wilde later terugkomen, zodat haar kinderen deze dag met haar konden vieren, aangezien ze hen zo zelden zag.
Toen ik eindelijk aankwam, was het tafereel dat ik zag toch wel een schok. Het huis was keurig opgeruimd, de geur van versgebakken broodjes en andere gerechten hing in de lucht en het leek alsof mijn buurman op iemand wachtte. Maar de kamer was leeg. Ze zat in de fauteuil en keek tv alsof ze zichzelf probeerde af te leiden van een verdrietige gedachte. Toen ze mij zag, lichtte haar gezicht op van vreugde. Ze glimlachte vriendelijk en nodigde mij uit om te komen zitten. De gedekte tafel voor de gasten gaf aan dat ze hoopte op een groot feest. Maar ik realiseerde me al snel dat er niemand van haar familie was gekomen.
We hebben lang met elkaar gepraat en ze vertelde me dat niemand haar die dag had gebeld. Noch haar kinderen, noch haar kleinkinderen. Dat brak mijn hart.
Ik bleef langer dan ik oorspronkelijk van plan was om haar gezelschap te houden en haar eenzaamheid te verlichten. Ze bood me haar borden aan en ik probeerde het gesprek gaande te houden om haar af te leiden van haar zware gedachten. Maar toen ik wegging, kon ik de hele nacht niet slapen.
Dit verhaal zette mij aan het denken: we beschouwen onze dierbaren vaak als vanzelfsprekend, zonder te beseffen hoeveel aandacht ze nodig hebben. Bezoek je ouders, bel ze vaker. Het is belangrijk voor hen. Omdat het op een dag te laat kan zijn.