Toen mijn zoon trouwde, was ik niet blij met zijn keuze. Zijn vrouw leek een heel ander persoon dan ik had verwacht. Ze had geen hogere opleiding genoten en ik had het gevoel dat ze hem niets meer te bieden had dan wat er oppervlakkig gezien was. Ik vond haar manier van praten irritant, ze haalde woorden en naamvallen door elkaar. Ik kon niet begrijpen waarom mijn zoon voor haar koos en niet voor iemand met een goede baan en opleiding.
Ik hoopte dat hij er met de tijd achter zou komen met wie hij getrouwd was en dat alles goed zou komen. Maar het liep allemaal heel anders dan ik had verwacht. Op een dag belandde ik in het ziekenhuis en dat was het moment waarop alles veranderde.
Ook al was de relatie met mijn schoondochter niet perfect, toen ik in het ziekenhuis lag, week ze geen moment van mijn zijde. Ze zorgde voor mij, gaf me eten en hield mijn gezondheid in de gaten. Op dat moment schaamde ik mij enorm voor mijn woorden en daden. Ik begon haar heel anders te bekijken en besefte dat ze veel sterker en vriendelijker was dan ik dacht.
Toen ik het ziekenhuis verliet, merkte ik hoezeer mijn zoon was veranderd. Hij werd verantwoordelijker en begon na te denken over zijn toekomst. Zoek een goedbetaalde baan, koop een appartement en een auto. Ik begreep dat deze veranderingen tot stand kwamen dankzij de steun van zijn vrouw.
Ik begon te merken dat ze niet was zoals ik me had voorgesteld. Ze bleek een wijze, sterke vrouw te zijn die mijn zoon kon steunen en inspireren. Dag na dag bewonderde ik haar kracht en haar vermogen om haar gezin te onderhouden steeds meer.
Toen hun eerste kind werd geboren, en daarna hun tweede, zag ik hoe ze voor haar gezin bleef zorgen. Zelfs toen ze zwanger was, klaagde ze niet en bleef ze werken, het huishouden doen en was ze altijd beleefd en aardig tegen mij.
Ik vraag me vaak af: waarom heb ik zoveel slechte dingen over haar gezegd, waarom heb ik niet meteen geprobeerd haar te begrijpen? Zij bleek iemand te zijn die ons gezin sterker en gelukkiger maakte. Nu begrijp ik hoe fout ik zat.
Als ik terugkijk, schaam ik me voor mijn gedrag en begin ik in te zien hoe belangrijk het is om niet te snel te oordelen, maar mensen de kans te geven om zichzelf te laten zien in verschillende situaties. Mijn schoondochter is voor mij een voorbeeld van hoe belangrijk het is om elkaar te steunen en elk moment dat we samen doorbrengen te waarderen.
