Na een beroerte zeiden de artsen dat mijn moeder niet langer alleen kon wonen 😢. Mijn jongere zus weigerde meteen om haar in huis te nemen, omdat ze vond dat haar appartement te klein was, dat ze een man en kinderen had en dat mijn moeder ‘niet in haar leven paste’. Mijn moeder kwam bij ons wonen. Mijn vrouw heeft haar baan opgezegd om dag en nacht voor hen te zorgen.
Maar na een tijdje moest ik mijn zieke moeder uit ons appartement zetten. Wij konden niet langer verdragen wat ze deed…
Hieronder vertel ik ons verhaal…
Op een dag belde het ziekenhuis ons – mijn moeder had een beroerte gehad. Ze vertelden ons dat ze niet langer alleen kon leven en dat we haar in huis moesten nemen. Mijn jongere zus weigerde meteen om haar in huis te nemen, omdat haar appartement te klein was, ze een man en kinderen had en haar moeder ‘niet in haar leven paste’.
Mijn vrouw en ik hebben erover gesproken en besloten om mijn moeder bij ons te laten wonen. Wij hadden niet genoeg geld voor een verzorger.
Mijn vrouw moest haar baan opzeggen om dag en nacht voor mijn moeder te zorgen. Er gingen bijna twee jaar voorbij: we werkten zonder pauze.
Dankzij mijn vrouw herstelde mijn moeder geleidelijk. Ze kon niet meer werken of zich goed verplaatsen, maar ze hielp nog wel in het huishouden en zorgde voor de kleinkinderen.
Al die tijd wilde mijn moeder absoluut niet meer terug naar haar appartement. Wij hebben haar niet onder druk gezet en haar beslissing gerespecteerd.
Op een dag hoorde ik een gesprek tussen mijn moeder en mijn zus. Mijn moeder zei dat ze haar appartement wilde verkopen (“Ik woon toch bij je broer”) en dat ze het geld aan mijn zus zou geven.
Dit schokte mij en deed mij veel pijn. Hoe konden mijn vrouw en ik zoveel om haar geven en hoe kon zij zich zo gemeen gedragen? Ik kon mijn mond niet houden.
— Mam, we hebben je in huis genomen, voor je gezorgd in moeilijke tijden, en nu wil jij het appartement aan mijn zus geven? Waar is hier de rechtvaardigheid? Als ze zoveel voor je betekent, ga dan naar haar toe. Maar vergeet niet wie er bij je was in je moeilijkste momenten. Mijn vrouw waste je kleren, voerde je met de lepel, en jij…
Mijn moeder pakte haar spullen en trok bij mijn zus in. Het doet nog steeds geen pijn. Ze liet mijn zus op haar eigen manier weten wat we hebben meegemaakt.