Een paar minuten voor de bruiloft stond ik bij de ingang van de kerk met een brief van mijn moeder in mijn jaszak. De bruid stond al op het kerkhof te wachten, bezig met het rechtzetten van haar jurk, terwijl ik erbij stond en probeerde mijn zenuwen te overwinnen. Om mezelf af te leiden, pakte ik een pepermuntje uit mijn zak. Dat hielp altijd om mezelf weer bij elkaar te krijgen. Maar in plaats van het snoepje voelde ik een envelop. Er stond: “Aan mijn lieve zoon. Lees dit voordat je gaat trouwen.” Ik werd overmand door een gevoel van bezorgdheid. Wat als dit nieuws mijn beslissing zou veranderen? Ondanks mijn twijfels opende ik de envelop en vouwde het vel open ․․․
“Mijn lieve zoon! Vandaag zet u een belangrijke stap: het stichten van een gezin. Als je hart vol liefde en vertrouwen is, onthoud dan mijn woorden. Heb je vrouw lief met heel je hart, behandel haar met respect en zorg goed voor haar. Bedenk dat de buitenkant soms op de tweede plaats komt, maar dat echte schoonheid altijd van binnen zit. Steun haar, ook als ze er niet om vraagt. Vrouwen verbergen namelijk soms hun zorgen. Laat geld geen reden worden voor ruzie. Bedenk dat geluk niet wordt gemeten aan rijkdom.
Sta nooit onbeleefde of kwetsende woorden toe. Ze doen pijn en laten diepe littekens achter. Zoek nooit troost bij een ander, dat is verraad. Alleen uw vrouw zou uw naaste en geliefde moeten zijn. Wees altijd dankbaar voor wat je hebt. Een gezin waar liefde en begrip heersen, is het mooiste geschenk. En vergeet niet: je vader en ik zullen altijd aan je zijde staan en je steunen. Wij houden van je met heel ons hart. Gelukkig voor jou, je moeder.”
Ik kreeg een brok in mijn keel en mijn ogen vulden zich met tranen. Deze brief herinnerde mij eraan hoe gelukkig ik was met mijn ouders. Deze dag was niet alleen het begin van een nieuw hoofdstuk in mijn leven, maar ook het bewijs dat ik er klaar voor ben om mijn toekomstige vrouw te beschermen en lief te hebben, zoals mijn moeder mij heeft geleerd.