Hij bestelde een lunch en keek uit het raam. Voor het eerst sinds lange tijd had hij geen honderden dingen meer te doen, dus wilde hij gewoon van het landschap genieten. Maar twee kinderen stonden bij het raam en likten hun lippen terwijl ze toekeken hoe de anderen aten, wat hem diep raakte. Hij besloot toen hen uit te nodigen, en de ober bracht hem de rekening.
De twee jonge kinderen volgden de man. Hij overhandigde ze een menukaart en vroeg glimlachend wat ze wilden eten. Verward legden ze de menukaart opzij en lieten het gerecht zien dat hij voor zichzelf had besteld. De man belde de ober en bestelde nog twee identieke exemplaren.
De broer en zus keken elkaar aan en begonnen toen van de soep te proeven, eerst langzaam, alsof ze bang waren, daarna enthousiast. Als toetje bestelde hij een ijsje voor hen, en toen de kinderen weg waren, bestelde hij nog een koffie, omdat hij vond dat hij dat vandaag verdiende omdat hij een goede daad had verricht.
Kort daarna bracht de ober hem de rekening, en hij was verbijsterd toen hij in plaats van de gebruikelijke cijfers een briefje zag: ‘Het is onmogelijk om iedereen te redden! Vandaag heb je er echter twee kunnen redden! Dat is genoeg! »
De man staarde een tijdje naar het briefje en stopte het toen in zijn zak. Hij twijfelde er nu niet aan: het goede kwam terug, als een boemerang.
Wat denk je?
