Op een dag weigerde een veeleisend stel mijn hardwerkende vader, een loodgieter, te betalen, denkend dat ze hem konden bedriegen. Maar ze wisten niet dat zijn vakmanschap en gevoel voor rechtvaardigheid hen niet zomaar uit deze situatie zouden laten komen. Mijn vader, Pit, is een echte professional in zijn vak. Hij pakt zijn werk altijd met volledige toewijding aan. Als hij aan een project begint, zorgt hij ervoor dat het perfect wordt uitgevoerd. Dat was ook het geval met de badkamer van de familie Carlisle. Deze mensen kozen zelf alle materialen uit – tegels, sanitair en zelfs de plaats van de toiletrolhouder. Werken met hen was precies wat mijn vader omschreef als een “droomklus”. Alles verliep soepel, totdat op de laatste dag, terwijl hij aan het voegen was, ze ineens zeiden dat ze niet het volledige bedrag zouden betalen.
Ze beweerden dat de tegels verkeerd waren gelegd, hoewel zij die zelf hadden uitgekozen, en dat ze het eindresultaat niet accepteerden. In plaats van het volledige bedrag aan te bieden, wilden ze slechts de helft betalen. Mijn vader probeerde met hen tot een overeenkomst te komen, maar zonder succes. Meneer Carlisle zei alleen maar: “Maak je werk af en rot op, Pit. Je krijgt geen cent meer van ons.” Op dat moment besloot mijn vader dat ze een lesje zouden leren. In plaats van water gebruikte hij suiker en honing om het voegsel aan te maken. Toen het werk klaar was, zag alles er perfect uit – de tegels zaten stevig vast, de voegen droogden normaal, en het geheel zag er onberispelijk uit. Maar na een paar weken veranderde de situatie compleet.
Kort na de renovatie begonnen de Carlisle’s te merken dat er iets mis was. Eerst verschenen er mieren – tientallen, die tussen de voegen van de tegels kropen. Daarna begonnen er kakkerlakken te verschijnen. Alle ongedierte dat maar toegang kon krijgen tot hun badkamer, verzamelde zich daar. En het meest opvallende? Geen enkel bestrijdingsmiddel leek te helpen. Mijn vader wist dat dit zou gebeuren. Hij vertelde het aan zijn oude vriend Johnny, die naast de Carlisle’s woonde. Johnny vertelde hem later dat ze van alles probeerden om van het probleem af te komen en een fortuin uitgaven aan chemische middelen, maar niets werkte. Uiteindelijk begonnen de Carlisle’s de bestrijdingsmiddelen de schuld te geven van het feit dat de voegen beschadigd waren. Maar zelfs toen ze besloten de badkamer volledig te renoveren, bleven de insecten steeds terugkomen.
Mijn vader moest lachen toen hij hoorde dat de Carlisle’s na een jaar besloten opnieuw hun badkamer te laten renoveren, maar dat het probleem met het ongedierte nog steeds niet was verdwenen. De suiker, verstopt onder de tegels, bleef mieren, kakkerlakken en andere insecten aantrekken. Zelfs toen ze probeerden de badkamer opnieuw aan te pakken, liep het verhaal niet goed af. Mijn vader hoorde zelfs dat ze overwegen hun huis te verkopen. Voor mijn vader was dit een vorm van wraak – en hoewel hij wist dat zijn actie streng was, vond hij dat zulke mensen een lesje verdienden. “In ons vak draait alles om reputatie,” zei hij. “Als mensen denken dat ze me kunnen bedriegen, ben ik snel uit het spel.” Hij kon niet toestaan dat toekomstige klanten zouden proberen hem “te slim af te zijn.”
Sindsdien woonden de Carlisle’s in hun huis, omringd door insecten, en elke keer als Johnny iets nieuws vertelde, kon mijn vader zijn lach niet inhouden. Natuurlijk vroeg hij zich soms af of hij niet te ver was gegaan, maar uiteindelijk was hij ervan overtuigd dat hun straf terecht was. Terwijl ik naast hem zat en naar dit verhaal luisterde, kon ik niet anders dan denken hoe prachtig en tegelijkertijd wreed alles was verlopen. Mijn vader was een echte meester in zijn vak – en zelfs als het om wraak ging, wist hij het altijd met humor en op het hoogste niveau te doen.
