Abbie en Jonathan waren drie jaar gelukkig getrouwd toen ze hun zoon Timothy ter wereld brachten. Ze woonden in Austin, Texas, en deelden een huis met Jonathans moeder, Susan. Hoewel Susan op het eerste gezicht niet wreed was, maakte haar controlerende karakter het leven moeilijk. Susan wilde altijd al volledige zeggenschap over het leven van haar zoon. Jonathan, een zelfverklaard ‘mama’s kindje’, ging zelden tegen haar wil in, wat Susan vertrouwen gaf in haar dominantie. Maar toen Abbie in Jonathans leven kwam, begonnen de zaken te veranderen. Abbie werd het middelpunt van Jonathans aandacht en Susan werd vervuld van jaloezie. Ze overtuigde zichzelf ervan dat Abbie haar zoon van haar had afgepakt.
De spanningen liepen hoog op en Abbie kon de vijandigheid niet langer negeren. Ze stelde voor om te verhuizen, maar Jonathan wees het idee af. “Oh, lieverd, kom op! Je weet hoe moeders zijn. Ze lijkt misschien stoer, maar ze heeft een goed hart. “Ze houdt net zoveel van jou als van mij,” verzekerde hij haar. Maar Abbie wist wel beter, en haar ergste angsten werden bewaarheid nadat Timothy werd geboren. Toen Jonathan en Abbie met hun pasgeboren baby uit het ziekenhuis thuiskwamen, kwamen Susans ware gevoelens naar boven. “VERLAAT HET HUIS MET DE BABY!” schreeuwde ze met een venijnige stem. Geschrokken vroeg Abbie: “Susan, wat is er aan de hand?” Waarom zeg je dat?” “Deze jongen is niet het bloed van mijn zoon! Hij lijkt niet op Jonathan!” loog Susan, haar stem vol woede. Abbie draaide zich om naar Jonathan, met tranen in haar ogen. “Je weet dat dat niet waar is! Zeg iets!” Maar Jonathan boog zijn hoofd en bleef zwijgend naast zijn moeder staan. Abbie was kapot van Jonathans verraad en nam het pijnlijke besluit om te vertrekken. Ze pakte haar spullen en trok bij haar ouders in, vastbesloten om Timothy alleen op te voeden. De jaren gingen voorbij en Abbie’s veerkracht veranderde haar leven. Ze floreerde als alleenstaande moeder en gaf Timothy een liefdevol thuis. Uiteindelijk vond ze opnieuw de liefde bij Edward, een goedhartige weduwnaar met een dochter, Caroline. Samen bouwden ze een prachtig gezin vol vreugde en steun.
Abbie had haar pijnlijke verleden overwonnen, totdat het op een noodlottige dag allemaal terugkwam. Op weg naar haar werk zag Abbie een oudere vrouw in een vuilnisbak snuffelen. Er was iets bekends aan de jas van de vrouw. Toen ze dichterbij kwam, werd haar vermoeden bevestigd. Het was Susan, zwak en onverzorgd. “Susan?” fluisterde Abbie geschrokken. “Wat is er met je gebeurd?” Terwijl de tranen over haar gezicht stroomden, stortte Susan neer aan Abbies voeten. “Abbie, vergeef me alsjeblieft! Ik ben alles kwijt. Jonathan is dood en ik leefde op straat. Ik heb honger…” Geschokt maar vol medeleven hielp Abbie Susan overeind en nam haar mee naar een nabijgelegen restaurant. Tijdens een warme maaltijd vertelde Susan haar tragische verhaal. Jaren geleden werd Jonathan bij een overval aangevallen en vermoord. Susan raakte in wanhoop en kon het verlies niet verwerken. Ze verliet haar huis met een schuldgevoel en eenzaamheid. “Ik heb voor mijn zonden betaald, Abbie,” riep Susan. “Ik heb spijt van alles wat ik je heb aangedaan.
Vergeef me alsjeblieft.” Abbie’s hart verzachtte. Hoewel Susan haar enorm veel pijn had bezorgd, zag Abbie dat het leven haar al had gestraft. “Het is goed, Susan,” zei ze zachtjes. “Ik ging door. Ik heb nu een geweldige man en twee prachtige kinderen. Het leven is goed voor mij geweest.” Susans ogen vulden zich met tranen van dankbaarheid. Abbie begon haar te bezoeken en hielp haar met boodschappen en huishoudelijke klusjes. Ze stelde Susan zelfs voor aan Edward, die haar vriendelijk ontving.
Na verloop van tijd werd Susan een vast onderdeel van Abbie’s nieuwe familie en ging ze naar diners en feesten. Het verleden bepaalde niet langer hun relatie. Les uit dit verhaal: Karma zorgt er altijd voor dat de balans in evenwicht is. Susans daden leidden tot haar eigen isolement en lijden. Vergeving is een geschenk voor zowel de gever als de ontvanger. Dankzij Susans vergeving vond Abbie vrede en afsluiting. Tegenspoed kan leiden tot een betere toekomst. Abbie’s pijnlijke reis bracht haar uiteindelijk een leven vol liefde en geluk.
