Deze hond keek elke dag in het rioolputje. Toen het putje eindelijk werd geopend, waren mensen geschokt door wat erin zat.
In veel landen zijn zwerfhonden een veelvoorkomend probleem, maar één hond in het bijzonder fascineerde mensen met zijn gedrag.
In Turkije, vroeger bekend als Turkije, liep een ruige, vuile zwerfhond over straat, op zoek naar eten en water.
De dag begon als elke andere: de hond draafde over de weg en kwispelde met zijn staart naar iedereen die zijn kant op keek.
Ook al leefde hij op straat, hij was vriendelijk en vond het leuk om aaitjes te krijgen van voorbijgangers.
Terwijl hij door een van de straten liep, rook hij iets lekkers. Deze hond keek elke dag in het rioolputje. Toen het putje eindelijk werd geopend, waren mensen geschokt toen ze zagen wat erin zat.
In veel landen zijn zwerfhonden een veelvoorkomend probleem, maar één hond in het bijzonder fascineerde mensen met zijn gedrag.
In Turkije, vroeger bekend als Turkije, liep een ruige en vuile zwerfhond over straat op zoek naar eten en water.
Hij volgde zijn neus en bleef staan voor een slagerij. Door het raam keek hij toe hoe klanten grote stukken vlees kochten voor het avondeten.
De aanblik van eten deed hem denken aan zijn honger en zijn maag knorde luid.
Binnen betaalde een jonge vrouw, Annie, voor de biefstukken. Toen ze klaar was, bedankte ze de slager en vertrok. Terwijl ze naar huis liep, hoorde ze gegorgel en gekreun.
Ze draaide zich om en zag een zwerfhond die haar met droevige ogen aankeek.
Zijn maag begon weer te knorren en Annie besefte dat hij erge honger had. Ze had medelijden met zichzelf en keek naar de biefstukken die ze had gekocht. Vervolgens ging ze terug naar de slager om te vragen of ze botten of restjes mocht hebben.
De slager gaf haar gewillig een bot, dat ze buiten naar de hond bracht. Ze hurkte neer en gaf het aan hem.
In het begin was de hond voorzichtig, maar uiteindelijk kreeg de honger de overhand en pakte hij het bot van haar af.
Maar in plaats van het meteen op te eten, pakte hij het op en liep weg, alsof hij ergens anders heen moest. Annie was nieuwsgierig naar zijn gedrag, maar haalde haar schouders op en ging naar huis.
De volgende dag, toen Annie over straat liep, zag ze dezelfde hond. Hij zag haar ook en rende er kwispelend naartoe.
Annie keek hem glimlachend een tijdje aan, maar ze moest ergens zijn. Voordat ze wegging, kocht ze hem worstjes, maar de hond at ze opnieuw niet op en ging weg.
Op de derde dag zag Annie de hond opnieuw. Deze keer leek het alsof hij op haar wachtte. Ze begon snoepjes in haar tas te stoppen, in de hoop hem te kunnen voeren.
Ze liep naar hem toe en gaf hem wat lekkers, maar toen hij zich omdraaide en wegliep, besloot ze hem te volgen.
Uiteindelijk kwamen ze bij een drukke straat, waar ze de hond naar een riool zag rennen. Hij ging rechtop zitten, keek erin en liet een van de lekkernijen vallen voordat hij zijn eigen lekkernij opat.
Tot Annie’s verbazing zag hij de volgende dagen nog steeds eten door de gootsteen gooien voordat hij het opeet. Ze werd steeds nieuwsgieriger en besloot het eens van dichterbij te bekijken.
Ze liep voorzichtig naar de afvoer, terwijl de hond haar in de gaten hield. Toen ze naar binnen keek, hield ze haar adem in. Ze belde onmiddellijk de brandweer om hulp.
De brandweer arriveerde snel en ging aan de slag met het riool. Op dat moment verzamelde zich een menigte om te kijken wat er gebeurde.
Na een paar gespannen momenten kwam een van de brandweermannen uit de afvoer tevoorschijn met een klein katje in zijn armen. Iedereen was in shock.
De brandweerman kwam nog vier keer terug, elke keer met een nieuw katje. Annie was verbaasd. Ze had geen idee dat er vijf kleine katjes vastzaten.
De zwerfhond ontsnapte aan Annie’s armen en rende op de brandweerlieden af, kwispelend met zijn staart en snuffelend aan de kittens. Annie vroeg zich af hoe zulke jonge katjes in zo’n situatie terecht konden komen. De brandweerman legde uit dat ze waarschijnlijk door een afvoer zijn gespoeld tijdens een hevige regenbui.
Gelukkig stierven ze niet van de honger, waarschijnlijk dankzij de hond die elke dag zijn eten met hen deelde.
Ontroerd door zijn vriendelijkheid besloot Annie de kittens mee naar huis te nemen en daar voor ze te zorgen totdat ze geadopteerd konden worden.
De brandweerlieden stemden toe en gaven haar de kittens. Terwijl ze op het punt stond om te vertrekken, riep ze haar hond, die ze Benny noemde, en nodigde hem uit om met haar mee naar huis te komen. Benny volgde haar gewillig.
Annie vond een liefdevol thuis voor vier van de kittens en hield er zelf één. Benny had eindelijk ook een thuis, want Annie kon het niet verdragen dat hij weer op straat belandde na wat hij de kittens had aangedaan.
Het gezin leefde nog lang en gelukkig en Fudge de kat en Benny hoefden zich nooit meer zorgen te maken dat ze op straat zouden belanden, omdat ze wisten dat Annie net zoveel van hen hield als zij van haar.
Wat een geweldig verhaal! Laat me in de reacties hieronder weten wat je ervan vindt en vergeet niet te liken en je te abonneren voor meer ontroerende verhalen.
