Een miljardair redt een zwart meisje van een nachtelijke ontvoering – wat hij daarna doet, choqueert iedereen
San Francisco werd die nacht overspoeld door regen. Richard Miles, een miljardair die gewend was aan de stilte van zijn luxeauto, reed langzaam over een verlaten avenue toen plotseling een kleine gestalte in zijn koplampen verscheen.
Een meisje van hooguit zes jaar, blootsvoets, doorweekt, doodsbang. Drie mannen achtervolgden haar, hun voetstappen weerklonken in de duisternis. Richards hart kromp ineen. Zonder na te denken trapte hij hard op de rem en opende het portier.
— Stap in! riep hij, met een urgentie die hij zelf niet begreep.
Het meisje, Anna, aarzelde een ogenblik, verlamd van angst. Richard voelde de adrenaline door zijn lichaam stromen; hij stapte uit in de regen, plaatste zich voor haar, vastbesloten om haar te beschermen.
Maar wat hij toen nog niet wist, was dat deze eenvoudige daad zijn leven volledig zou veranderen… en hem zou meesleuren in een wereld die hij nooit had kunnen vermoeden. Een wereld vol geheimen, gevaar en onmogelijke keuzes.
Richard stond op het punt te ontdekken dat er krachten bestaan die veel donkerder zijn dan regen en nacht… en dat één enkel gebaar het lot van een leven kan veranderen.
👉 Klik op de link in de reacties om het vervolg te ontdekken — wat er daarna gebeurt, overtreft alles wat hij zich ooit had kunnen voorstellen 👇👇👇
Richard trok het meisje de auto in en vergrendelde met trillende handen de deuren. De mannen kwamen dichterbij en sloegen woest tegen de ramen. Hij schakelde achteruit, liet de motor brullen en reed de natte straat op. De koplampen van een bestelwagen doemden achter hem op: ze werden achtervolgd.
— Hou vol, fluisterde hij tegen het meisje, dat rilde op de passagiersstoel. Hoe heet je?
— Anna, antwoordde ze nauwelijks hoorbaar. Ze willen me terugbrengen…
— Terugbrengen? Waarheen?
Ze keek weg, haar ogen vol tranen.
Richard, die technologische imperia had opgebouwd, voelde zich ineens machteloos tegenover dit kind. Zijn rationele instinct zei hem de politie te bellen. Maar iets in Anna’s paniek vertelde hem dat het verhaal veel ingewikkelder was. Hij nam de eerste afrit en stopte op een ondergrondse parkeerplaats.
— Luister, Anna. Je bent hier veilig. Wie zijn die mannen?
Ze haalde een medaillon uit haar zak. Binnenin zat een foto van haar met een lachend stel — en op de achterkant stond een symbool gegraveerd: een cirkel met een pijl erdoorheen. Richard kreeg kippenvel. Dat teken had hij eerder gezien. Jaren geleden, tijdens een onderzoek naar een mysterieuze stichting: Nova Genesis, betrokken bij illegale genetische experimenten.
— Waar heb je dat vandaan? vroeg hij, plots met een harde stem.
— Papa heeft het me gegeven… voordat ze hem meenamen.
De miljardair begreep dat het meisje geen gewoon kind was. Ze was de sleutel tot een wetenschappelijk geheim waarvoor velen bereid waren te doden. En de ontvoerders — waarschijnlijk agenten van de stichting — zouden niet opgeven.
Richard startte de motor opnieuw, ditmaal vastbesloten. Hij kende een voormalige collega, dr. Coleman, die Nova Genesis had verlaten nadat hij hun experimenten had aangeklaagd. Als iemand hen kon helpen, was hij het.
Maar zodra ze de Golden Gate Bridge overstaken, viel zijn dashboard uit. Een storing, totale verstoring. De schermen knipperden en gingen uit. De auto vertraagde vanzelf.
— Ze hebben ons gevonden… fluisterde hij.
Hij tilde Anna uit de auto en rende de regen in. De regen geselde zijn gezicht. Drones zoemden stil boven de weg. Richard rende het bos in, struikelend door de modder.
Achter hen scheen een zoeklicht door de nacht.
— Blijf rennen, Anna!
Ze keek achterom, uitgeput, met glinsterende ogen.
— Waarom help je me?
Richard stond even stil, keek haar ernstig aan.
— Omdat niemand mij hielp toen ik in jouw plaats was.
En onder het lawaai van de regen zwoer hij dat hij de angst nooit meer zijn keuzes zou laten bepalen.
