Nadat we erachter kwamen dat ik zwanger was, lag mijn hond voortdurend op mijn buik, maar ze blafte naar mijn man zodra hij probeerde mijn buik aan te raken. Ik dacht dat ze gewoon jaloers was… tot ik de vreselijke waarheid ontdekte 😱😨
Loki en ik waren al beste vrienden lang voordat hij — mijn toekomstige echtgenoot — in mijn leven verscheen.
We maakten samen alle belangrijke momenten mee: toen hij me ten huwelijk vroeg, toen we trouwden, en toen ik ontdekte dat ik zwanger was.
Loki was altijd aan mijn zijde — trouw, gevoelig voor elke verandering in mijn stemming, alsof ze een deel van mijzelf was.
Met mijn man had ze echter nooit een goede band. Hij toonde nooit interesse in haar, gaf haar geen eten, speelde niet met haar, aaide haar niet. Dat deed ik allemaal zelf — met liefde en dankbaarheid, want die hond was er voor mij toen niemand anders dat was.
Na het nieuws van de zwangerschap veranderde Loki. Ze kreeg een nieuwe gewoonte: ze lag voortdurend naast me, legde haar kop op mijn buik en leek te luisteren naar het groeien van het nieuwe leven.
Soms, als de baby schopte, blafte ze vrolijk, alsof ze zich samen met mij verheugde.
Maar zodra mijn man naar me toe kwam en mijn buik aanraakte of probeerde te aaien, begon Loki te grommen. Ze ging tussen ons in staan en verdedigde me. Eén keer beet ze hem zelfs in zijn hand. Toen dacht ik dat ze gewoon jaloers was of de baby probeerde te beschermen. Ik had het mis.
Na de geboorte van ons kind ontdekte ik eindelijk de verschrikkelijke waarheid — iets wat mijn hond al lang daarvoor had gevoeld en me probeerde duidelijk te maken, maar ik had het genegeerd
Vervolg in de eerste reactie 👇👇
Na de bevalling, op een dag dat mijn man in de badkamer was, pakte ik zijn telefoon — gewoon om de wekker te zetten. Per ongeluk opende ik een gesprek met zijn moeder.
Mijn hart stond stil toen ik las:
“Ik wil dat kind niet. Ze zal toch altijd hem boven mij verkiezen. Soms denk ik dat alles zoveel makkelijker zou zijn als hij niet geboren werd. Ik haat hem…”
Ik zat daar, mijn handen verlamd. En toen begreep ik alles.
Loki had zijn kwaadheid gevoeld, nog voordat ik het zelf zag. Ze wist dat mijn man het kind iets wilde aandoen.
Ze beschermde niet alleen mij — ze bewaakte het leven van mijn baby.
Nu, als ik zie hoe mijn zoon haar zachtjes over haar snuit aait, denk ik: als zij er niet was geweest… dan was hij er ook niet geweest. 🐾💔
