Tijdens de bagagecontrole van een oudere vrouw merkte een beveiliger op het scherm van de scanner iets vreemds op en beval de koffer te openen: wat ze binnenin vonden, bracht iedereen in shock 😲😨
De oma zag er moe maar vriendelijk uit. Bij de paspoortcontrole vertelde ze zachtjes dat ze naar haar kleinkinderen vloog om de winter bij hen door te brengen — ze hadden elkaar al lang niet meer gezien, ze miste hen en besloot op bezoek te gaan. Na de controle van haar documenten rolde ze rustig haar oude grijze koffer naar de controleband.
De veiligheidsbeambte, een jonge man in uniform, keek aandachtig naar het scherm van de scanner. Hij gaapte, terwijl hij koffer na koffer liet passeren, tot hij op het scherm een vreemd beeld zag: in één ervan zat iets ongewoons.
— Wacht even… — mompelde hij, terwijl hij zich vooroverboog. — Wat is dat daar?
Hij hief zijn hoofd op en zijn blik bleef hangen bij de oudere vrouw met de hoofddoek — de eigenares van de vreemde koffer.
— Mevrouw, wat heeft u in uw koffer?
— Niets bijzonders, — antwoordde ze zacht. — Gewoon cadeautjes voor mijn kleinkinderen.
— Mevrouw, — zei de officier met een frons, — ik zie dat u niet de waarheid spreekt. Wat zit er binnenin?
De vrouw liet haar blik zakken. Haar handen begonnen te trillen. Ze leek ergens bang voor te zijn.
— Er zit niets in… Ik zei het toch.
— Dan moet ik de koffer openen, — zei de officier resoluut.
— U hebt geen recht! Ik geef u de code niet! — riep ze uit.
Maar het was al te laat. De officier pakte een tang, het slot klikte open, de koffer ging open — en iedereen verstijfde.
In de koffer zaten… 😱😲
👉 Vervolg in de eerste reactie 👇👇
In de koffer zaten drie levende kippen. Naast hen lag een handvol graan en een oude doek waarmee de oma hen onderweg waarschijnlijk had bedekt. Eén kip kakelde zachtjes, de andere probeerde eruit te klimmen.
— Dat zijn… levende kippen, — zei de officier verbijsterd.
— Ja, — antwoordde de vrouw kalm. — Ik zei toch dat ik cadeautjes voor mijn kleinkinderen meebracht.
— Mevrouw, u weet toch dat het verboden is om dieren zonder documenten te vervoeren!
De vrouw zuchtte diep:
— Ik wilde alleen dat mijn kleinkinderen verse soep konden eten. Daar is alles zo duur, en ik heb deze kippen zelf grootgebracht — ze zijn goed, huiselijk…
De beambte wist niet wat hij moest zeggen. Hij keek naar zijn collega, die slechts zijn schouders ophaalde. Na kort overleg besloot de chef van de dienst dat de kippen moesten worden overgedragen aan de veterinaire dienst van de luchthaven en dat er een proces-verbaal tegen de vrouw moest worden opgemaakt.
Toen de medewerkers de kippen voorzichtig uit de koffer haalden, huilde de oude vrouw.
— Vergeef me, ik bedoelde niets verkeerds…
De officier antwoordde zacht:
— We begrijpen het, mevrouw. Maar de regels gelden voor iedereen.
De kippen werden in quarantaine geplaatst, en later stemde een lokale boerderij ermee in om ze op te nemen. De oma mocht uiteindelijk vertrekken, maar zonder haar “cadeau”.
Vlak voor vertrek zei ze zacht tegen de officier:
— Zeg hun alsjeblieft dat ze het niet vergeten — die kippen zijn van mij.
De jonge man glimlachte, voor het eerst die dag, en antwoordde:
— Ik beloof het, mevrouw. Ze zullen in goede handen zijn. 🐔
