Ik was er altijd van overtuigd dat mijn schoonmoeder gewoon een gewone, zieke gepensioneerde vrouw was, tot op een dag de politie kwam en haar arresteerde voor een zeer ernstig misdrijf 😱🫣
Mijn schoonmoeder leek altijd een toonbeeld van intelligentie en vriendelijkheid. Ze was een vrouw met onberispelijke manieren, sprak zacht, verhief nooit haar stem en was altijd bereid te helpen wanneer dat nodig was.
Ze was dol op onze kinderen, verwende hen met snoepjes, vertelde sprookjes en speelde urenlang met hen. Ik dacht dat ik geluk had in het leven met zo’n schoonmoeder — lief, slim en kalm.
Dus toen er op een ochtend een politiewagen voor ons huis stopte, schonk ik er nauwelijks aandacht aan. Ik dacht dat de buren waarschijnlijk weer iets hadden uitgespookt.
Maar toen twee agenten uit de auto stapten en recht op onze voordeur afliepen, voelde ik een koude rilling door me heengaan. Ik deed open, en één van hen vroeg:
— Anna Ivanova?
— Nee, dat is mijn schoonmoeder, — antwoordde ik verbaasd.
— We moeten met haar praten, — zei hij kort.
Mijn schoonmoeder kwam uit haar kamer, trillend, met een verwarde blik, alsof ze niet begreep wat er gebeurde. De agenten liepen meteen naar haar toe; één van hen haalde handboeien tevoorschijn en zei kalm:
— Anna Ivanova, u wordt beschuldigd van tientallen misdrijven, waaronder moord, het toebrengen van lichamelijk letsel, vernieling van eigendom en andere zware overtredingen.
Ik verstijfde.
— Ik ben maar een gewone oude gepensioneerde vrouw, dit is een vergissing.
— Dit is een vergissing! — riep ik uit. — Ze gaat bijna nooit de deur uit, ze is ziek, lopen valt haar zwaar! Jullie hebben vast het verkeerde adres!
Maar de agenten leken niets te horen. Ze namen haar mee naar de auto, terwijl ik versteend in de deuropening bleef staan. Mijn schoonmoeder keek me aan met tranen in haar ogen en fluisterde alleen:
— Ik ben onschuldig…
Mijn man en ik gingen onmiddellijk naar het politiebureau in de hoop alles te verduidelijken. Maar daar ontdekten we iets afschuwelijks 😱😲
👉 Vervolg in de eerste reactie 👇👇
Daar wachtte ons een schok. De rechercheur zette een bewakingsvideo aan — op het scherm was de straat te zien waar onlangs een moord had plaatsgevonden. En tussen de voorbijgangers — mijn schoonmoeder. Haar gezicht was duidelijk te zien, en op haar jurk zaten bloedvlekken.
Op andere beelden dook ze op in de buurt van andere misdrijven, maar toen had niemand de oude, fragiele vrouw verdacht. Toen de vingerafdrukken werden onderzocht, bleken ze overeen te komen. Later, tijdens het verhoor, bekende ze alles.
Ik zat daar, vol ongeloof. Al die jaren hadden we onder één dak gewoond met iemand die een verschrikkelijk geheim verborg. Ik liet mijn kinderen bij haar, ik vertrouwde haar, bewonderde haar…
En nu, als ik naar haar oude foto kijk, zie ik geen lieve oma meer, maar een monster dat zich meesterlijk had verscholen achter een masker van zwakte en goedheid.
