Alice en Thomas ontmoetten elkaar toen ze nog studeerden.
Hij was een energieke jongeman met een sterk zakelijk inzicht. Zelfs toen al was hij geïnteresseerd in ondernemerschap en droomde hij ervan om zijn eigen bedrijf te starten. Ze was een rustige en intelligente studente, studeerde taalkunde, hield van boeken en droomde van een gezin. Een paar jaar later trouwden ze. Al snel werd haar zoon Lukas geboren. Alice zegde met plezier haar baan op om zich volledig aan het moederschap te wijden. Later werd haar dochter Sophie geboren. Maar de zorg voor het huishouden en twee kinderen kostte haar al haar kracht. Alice klaagde niet, maar haar vermoeidheid werd wel groter. Ze stelde voor om een huishoudelijke hulp in te huren, tenminste voor een paar uur per dag. Thomas was er tegen:
— Moederschap is je belangrijkste taak. Ik regel de zaken. Alles komt goed.
Hij heeft zijn bedrijf daadwerkelijk opgericht. Maar tegelijkertijd kocht hij nieuwe dingen en ging hij in het weekend met vrienden op stap. En toen Alice hem vroeg de kapotte föhn te vervangen, zei hij eenvoudig: “De oude doet het nog.” Er gingen een paar jaar voorbij. De kinderen werden ouder en gingen naar school. Alice voelde zich steeds eenzamer. Ze probeerde Thomas over te halen om te gaan wandelen en stelde voor om samen naar het theater te gaan, maar hij was altijd ‘te druk’.
En toen zei hij eenvoudig:
— Ik denk dat we uit elkaar moeten gaan. Ik voel mij niet langer deel van deze familie.
Alice bleef achter met twee kinderen — en veel onbeantwoorde vragen. De eerste keer was bijzonder moeilijk. Ze vond een baan in de supermarkt, werkte in de nachtdiensten en probeerde toch de tijd met haar kinderen niet te missen.
— Mam, kun je niet vaker bij ons zijn? — vroeg Sophie op een dag.
—Ik zal het proberen, mijn liefste, — fluisterde Alice. En juist in deze moeilijke tijd kwam het lot haar te hulp. Haar overleden grootmoeder had tijdens haar leven kleine bedragen in effecten geïnvesteerd, iets wat vrijwel niemand wist. Dit alles kwam als erfenis bij Alice terecht. Ze heeft het geld niet overhaast uitgegeven. Eerst volgde ze een verdere opleiding. Toen ontstond het idee om een klein café te openen vlak bij de school van haar kinderen. Er gingen twee jaren voorbij. Het café groeide uit tot een gezellige plek waar mensen uit de omgeving graag kwamen. Alice leerde hoe ze een team moest leiden, desserts moest bereiden en zelfs literaire avonden moest organiseren.
En op een dag kwam Thomas haar café binnen. Hij herkende haar nauwelijks.
— Werk jij hier? — vroeg hij verbaasd.
— Niet helemaal — glimlachte Alice. — Ik opende het. Het is mijn café.
Hij zweeg, niet wetend wat hij moest zeggen.
En ze ging terug naar haar werk, naar de gasten, naar haar kinderen, naar haar nieuwe leven. Ze gaf niemand de schuld. Ze had simpelweg geleerd voor zichzelf te kiezen en verder te gaan.
Soms kunnen zelfs moeilijke omstandigheden het begin zijn van een nieuw, inspirerend verhaal. Het allerbelangrijkste is dat je in jezelf gelooft en niet opgeeft.
