Toen er een oud, roestig vat op de binnenplaats stond, leek het erop dat het voorbestemd was: rechtstreeks naar de vuilstort. Maar ik bedacht ineens: waarom zouden we er niet gewoon een kachel voor in de zomertuin van maken?
Het was niet veel werk: ze sneden met een bijl een vierkant gat in de bodem van het vat, zodat er lucht bij kon komen. Om te voorkomen dat de kolen en de as eruit zouden vallen, hebben we een rooster aan de binnenkant geplaatst.
Vervolgens vonden we drie stenen en bouwden daar een vat op, zodat we grip hadden. Het lijkt erop dat alles klaar is: een geïmproviseerde kachel voor het verbranden van tuinafval!
De eerste avond begon het werk serieus: bladeren, droge takken, overbodige kranten – alles werd naar het vuur gestuurd. De vlammen dansten in het vat en zorgden voor een gezellig licht, terwijl vrienden en familie zich eromheen verzamelden en zich opwarmden bij het geïmproviseerde vuur.
Maar toen kwam er een nieuwe gedachte bij me op: wat als we iets op dit vuur zouden koken? Er werd een oud gietijzeren rooster gevonden en op de rand van het vat geplaatst.
Er lagen stukken vlees op te smeulen, die een heerlijke geur verspreidden. Het geschroeide en gerookte vlees smaakte net zo lekker als vlees dat op een dure barbecue was gegrild.
Het vat, dat een vuilnisbelt had kunnen zijn, werd op zomeravonden het middelpunt van mensenmassa’s rond het vlammende hart. En zelfs als het niet lang meegaat, is het gewoon een excuus om weer creatief te worden en nieuwe toepassingen te vinden voor oude spullen.
